مقایسه اثربخشی روش درمان شناختی‌ـ رفتاری با روش درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تیزدل بر نشخوار فکری زنان نابارور افسرده

زمینه و هدف: زنان نابارور نسبت به زنان بارور فشار روانی و عواطف منفی بیشتری را تحمل می‌کنند. هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی روش درمان شناختی‌ـ‍ رفتاری با روش درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تیزدل بر نشخوار فکری زنان نابارور بود. روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی از میان زنان نابارور، پس از اجرای آزمون افسردگی بک 2 و اجرای مصاحبه تشخیصی به وسیله روان‌پزشک، تعداد 30 نفر که افسرده تشخیص داده شدند، به صورت نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه مساوی جایگزین شدند. پس از اجرای مقیاس پاسخ به نشخوار فکری از سه گروه، در دو گروه به عنوان مداخله به ترتیب درمان شناختی‌ـ رفتاری (12 جلسه هفتگی) و درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی(8 جلسه هفتگی) اعمال شد، ولی گروه سوم به عنوان کنترل هیچ‌گونه درمان روان‌شناختی دریافت نکرد. پس از پایان دوره و یک ماه بعد از آن نیز همان آزمون برای هر سه گروه اجرا شد. داده‌ها با آزمون‌های آماری تحلیل کوواریانس، آزمون تعقیبی بنفرونی و تی وابسته تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که هر دو روش درمانی قادر به کاهش نشخوار فکری در زنان نابارور بودند. هم‌چنین نتایج حاکی از توانایی بیشتر روش درمان حضور ذهن در پیش‌گیری از عود افسردگی بود. نتیجه‌گیری: روش‌های درمانی شناختی‌ـ رفتاری و درمان شناختی مبتنی بر حضور ذهن تیزدل از کارآیی لازم برای درمان افسردگی برخوردار هستند، اما درمان حضور ذهن به واسطه عود کمتر ارجحیت بیشتری دارد. واژه‌های کلیدی: